με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης(μέρος τρίτο)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ

Κάτω από το φόρεμά της γυμνή
πάνω από το φόρεμά της ολόγυμνη
μπρός στο παράθυρο
κρατάει ένα ψηλό ποτήρι
θα στο προσφέρει
δεν θα στο προσφέρει;
το πίνει μόνη της
δεν σε κοιτάει
έτσι είναι πιο γυμνή
μ'ένα τριαντάφυλλο
ανάμεσα στα στήθη της.

Σώμα γυμνό
πλαγιασμένο ή όρθιο
άγνωστη γεωγραφία
χίλιες φορές μελετημένη
αποστηθισμένη
άγνωστη
άκουσα το χτύπο
ποιός έριξε τα ζάρια
στις πλάκες του λουτρού;

Είπε:
ψηφίζω το γαλάζιο,
Εγώ το κόκκινο.
Κ'εγώ.

Το σώμα σου ωραίο.
Το σώμα σου απέραντο.
Χάθηκα στο απέραντο.

Διαστολή της νύχτας.
Διαστολή του σώματος.
Συστολή της ψυχής.

Όσο απομακρύνεσαι
σε πλησιάζω.

Κοιμήσου στο στήθος μου-
έλεγες
κι εγώ διανυκτέρευα
στο στήθος σου.

Τα σώματα
αρνούνται τις λέξεις.
Γυμνά κι αμίλητα
συννενοούνται.

Θηλάζεις τον αντίχειρά μου-
βρέφος και τρέφεσαι
και τρέφομαι.