2 μέρες στη λυόν

..αθήνα-λυόν, αυτόν τον προρισμό επιλέξαμε για το σαββατοκύριακο έχοντας κερδίσει δωρεάν μίλια με τη lufthansa..με 200 ευρώ στην τσέπη φτάσαμε στην πανέμορφη λυόν, πόλη προστατευόμενη από την unesco, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της γαλλίας και κέντρο των γαστρονομικών αναζητήσεων όλης της χώρας..

Δυο υπέροχα ποτάμια διασχίζουν την πόλη, ο saon και ο rhone(ροδανός ελληνιστί) και λίγο πιο βόρεια υψώνεται ο λόφος του Fourvier με τον επιβλητικό καθεδρικό ναό Notre dame de Fourvier, υπέροχη η θέα από ψηλά..

Αφού γευθήκαμε τοπικές σπεσιαλιτέ και δοκιμάσαμε την ποκιλία μποζολέ νουβό που εθιμοτυπικά κυκλοφορεί την τρίτη πέμπτη κάθε νοέμβρη, επισκεφθήκαμε το μουσείο καλών τεχνών της πόλης και θαυμάσαμε monet, picasso, manet, degas, gaughin, rodin μέχρι και pollock.

Από τους ταξιδιωτικούς οδηγούς μάθαμε πως η λυόν ήταν η γενέτειρα του κινηματογράφου αφού οι αδελφοί Lumiere γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην λυόν και μαζί μ'αυτούς γεννήθηκε και η έβδομη τέχνη.Δεν χάσαμε ευκαιρία και επισκεφθήκαμε το σπίτι των αδελφών Lumiere και είδαμε από κοντά όλη την εξέλιξη των κινηματογραφικών μηχανών λήψης και προβολής όπως επίσης και την αίθουσα στην οποία διοργάνωναν prive προβολές των ταινιών τους.

Υπέροχη απόδραση, επένδυση ζωής.

για μια ανθρώπινη κοινωνία

οφείλουμε όλοι να ανταποκριθούμε στο ακόλουθο κάλεσμα...

http://kratoumenoi.wordpress.com/2008/11/12/kalesma/

πέρασμα στην αιωνιότητα

σίγουρα οι περισσότεροι θα θυμάστε τον Κνουτ, το μικρό πολικό αρκουδάκι που εγκατέλειψε η μητέρα του και το μεγάλωσε ένας φροντιστής σε ζωολογικό κήπο της Γερμανίας. Ίσως όμως να μην γνωρίζετε τίποτα για τη γηραιότερη αρκούδα σε αιχμαλωσία, την Ντέμπι. Μεταφέρθηκε στο ζωολογικό κήπο του Καναδά, από τη Ρωσία όπου βρέθηκε ορφανή το 1967, και έκτοτε, μαζί με τον σύντροφό της, τον Σκίπερ, γέννησαν 6 αρκουδάκια. Αγαπήθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ζώο στον κήπο και αποτελούσε μια από τις πιο διάσημες ατραξιόν του. Ο Σκίπερ πέθανε το 1999, σε ηλικία 34 ετών και χθες τον ακολούθησε και εκείνη. Ήταν 42 ετών. (www.kathimerini.gr AFP PHOTO/ASSINIBOINE PARK ZOO)

πρωταγωνιστές

χθές ήταν μια από τις σπάνιες φορές που αποφάσισα να δώ τηλεόραση και συγκεκριμένα την εκπομπή ''Πρωταγωνιστές'' του Σταύρου Θεοδωράκη.Είχα παρακολουθήσει και στο παρελθόν κάποιες από τις εκπομπές του και πραγματικά είχα εκπλαγεί ευχάριστα, κάπως έτσι έγινε και χθές..

Η εκπομπή ήταν αφιερωμένη στην παρέα των εξαρχείων..Κατερίνα Γώγου,Νικόλας Άσιμος,Παύλος Σιδηρόπουλος...άγνωστες πτυχές της ζωής τους ήρθαν στο φώς και παρά το γεγονός ότι και οι τρείς ανήκαν στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο ο καθένας από αυτούς είχε και μια άλλη οπτική για τον κόσμο.

Ουσιαστικά το μόνο κοινό που τους έδενε ήταν η ακρότητα την οποία επέδειξαν στον τρόπο φυγής τους από τη ζωή όπως φάνηκε άλλωστε από το τελευταίο σημείωμα του Άσιμου που βρέθηκε δίπλα στο απαγχονισμένο κορμί του..''κανείς δεν με οδήγησε σε αυτό το σημείο, μόνος μου το επέλεξα''

ένα σαββατοκύριακο στη φρανκφούρτη

..ένα σαββατοκύριακο στη Φρανκφούρτη ήταν αρκετό για να έρθω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου, εκείνη έλειπε, όμως την αισθανόμουν συνεχώς δίπλα μου.

Ήρθα λοιπόν αντιμέτωπος με τη μοναξιά μου την οποία και απόλαυσα ιδιαίτερα καθώς είχα το χρόνο να σκεφτώ πράγματα και συμπεριφορές.

Όμορφη πόλη η Φρανκφούρτη, υψηλότατο βιοτικό επίπεδο και άριστη ποιότητα ζωής.Κυριακή πρωί, πλήθος κόσμου να περιδιαβαίνει τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης χωρίς να ακούς τον παραμικρό θόρυβο, μηδενική ηχορύπανση.Οι οδηγοί των αυτοκινήτων σχεδόν έχουν ξεχάσει πως πάνω στο τιμόνι υπάρχει η κόρνα..καθόλου δεν την χρησιμοποιούν καθώς αποτελεί για τους Γερμανούς το ύστατο μέσο προειδοποίησης.

Εξαιρετικό το μουσείο μοντέρνας τέχνης στο οποίο είχα τη χαρά να παρακολουθήσω την αναδρομική έκθεση του ιάπωνα καλλιτέχνη Μουρακάμι και εξίσου εντυπωσιακό και το σπίτι-μουσείο του γερμανού ποιητή Goethe στο οποίο περιπλανήθηκα βλέποντας από κοντά χειρόγραφα και αντικείμενα του μεγάλου ποιητή.

Αφού θαύμασα τα υπέροχα σπίτια στις όχθες του ποταμού Main και περπάτησα στην κεντρική λεωφόρο της νέας πόλης της Φρανκφούρτης γνωστής και ως Mainhattan καθώς οι ψηλοί ουρανοξύστες θυμίζουν κάτι από Manhattan Νέας Υόρκης απόλαυσα τυπική γερμανική μπύρα σε μια υπαίθρια ταβέρνα-μπυραρία συνοδευόμενη βεβαίως από νοστιμότατα λουκάνικα Βαυαρίας και Φρανκφούρτης.

Ήταν μια σπουδαία ανάπαυλα στην αρχή ενός δύσκολου χειμώνα.

υπέρβαση

..τελικά τα αμερικανάκια την έκαναν την υπέρβαση, με μια καθυστέρηση βέβαια αρκετών ετών, όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι εκλογές στην αμερική άγγιξαν απ'άκρη σε άκρη και τον τελευταίο άνθρωπο σε αυτόν τον πλανήτη και ο λόγος βεβαίως είναι προφανής, αναζωπυρώθηκε η ελπίδα!

'Ισως να είμαι ρομαντικός ή ακόμα και αγαθιάρης όμως πραγματικά χάρηκα με το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών κι ας μην με αφορά άμεσα η αλλαγή φρουράς στον λευκό οίκο.Διαφάνηκε ότι ο μέσος αμερικανός πολίτης ξύπνησε από τον βαθύ λήθαργο στον οποίο είχε πέσει εδώ και πολλές τετραετίες.Και για πρώτη φορά δίνει το χρίσμα σε έναν άνθρωπο που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα του κοινωνικού ιστού.

Γιατί ναι, προτιμώ έναν πρόεδρο που είναι καρπός ενός απαγορευμένου έρωτα ανάμεσα σε μια λευκή χριστιανή αμερικανίδα και έναν μαύρο μουσουλμάνο κενυάτη, προτιμώ έναν πρόεδρο που μεγάλωσε με τη γιαγιά του στην χαβάη και όχι με τη νταντά του σε κάποια μεγαλούπολη, προτιμώ έναν προέδρο που πέρασε ένα μέρος της ζωής του στη μακρινή ινδονησία χώρα εντελώς ξένη με τον αμερικανικό τρόπο ζωής και τέλος προτιμώ έναν πρόεδρο που επέλεξε να προσφέρει τις νομικές του γνώσεις υπερασπιζόμενος τον αραπάκο στις λαϊκές γειτονιές του σικάγο και όχι μεγαλοκαρχαρίες της μεγαλούπολης, αν και το πτυχίο του από το χάρβαρντ θα μπορούσε να του έχει ανοίξει τους δρόμους για κάποιο μεγάλο δικηγορικό γραφείο.Είναι η πρώτη φορά που δεν ενοχλήθηκα όταν κλείνοντας την πρώτη του ομιλία αμέσως μετά την εκλογή του αναφώνησε ''god bless america'', αυτή την ύψιστη αμερικάνικη φράση που όμως στην προκειμένη περίπτωση ήταν ή τουλάχιστον φάνηκε πηγαία και αυθεντική.

Δεν ξέρω αν τα συνθήματα της καμπάνιας του ''yes we can'' ή το ''the change we need'' υλοποιηθούν, το σίγουρο όμως είναι ότι έδωσε μια ευκαιρία στην πολυπόθητη ελπίδα.