ταξιδεύοντας...

..ευτυχώς που υπάρχει και η Μάγια Τσόκλη και υποδεικνύει την ''άλλη'' τηλεόραση που θα έπρεπε να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Οι προτάσεις της για εναλλακτικούς κυρίως ταξιδιωτικούς προορισμούς είναι τόσο ξεχωριστές που ακόμη κι αν δεν σου αρέσει το ταξιδιωτικό ντοκυμαντέρ δεν γίνεται να μην το λατρέψεις.

Οι εκπομπές που είδα πρόσφατα για το Πράσινο Ακρωτήρι και το Μάλι ήταν μοναδικές.Δυο χώρες της Δυτικής Αφρικής ανέγγιχτες σχεδόν από την τουριστική εισβολή του δυτικού τρόπου ζωής και σκέψης.

Και βέβαια με το τέλος της κάθε εκπομπής να προκύπτει πάντα το ίδιο εύλογο ερώτημα:γιατί να επισκεφθεί κανείς την τάδε ή δείνα χώρα που μαστίζεται από φτώχεια, πείνα, ασθένειες;μα για να καταλάβουμε επιτέλους πως η δική μας δυτική αλήθεια δεν είναι οικουμενική και πως το αυτονόητο για εμάς, για κάποιους άλλους λαούς είναι απλά το ζητούμενο.

τελικά ποτέ δεν είναι αργά..

...όπως κάθε πρωί έτσι και σήμερα ξύπνησα για να πάω στην δουλειά μου, σήμερα όμως έμελλε να είναι μια διαφορετική ημέρα όπως τουλάχιστον τα γεγονότα απέδειξαν.Όταν θυμήθηκα πως σήμερα(6 Μαρτίου) θα έβγαιναν τα αποτελέσματα της αίτησης που είχα κάνει στο ΕΑΠ(Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο)για το τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού η ώρα είχε ήδη περάσει, ο γλυκύτατος παππούλης ήταν προσκολλημένος στον πάγκο του φαρμακείου μου προσπαθώντας να αφομοιώσει τις οδηγίες λήψης του φαρμάκου και η βιαστική νεαρά καρτερούσε την ώρα που θα εξυπηρετηθεί κοιτώντας συνέχεια το ρολόϊ της, νομίζοντας κατ'αυτόν τον τρόπο πως ασκούσε ένα είδος πίεσης προκειμένου να συντομεύσω.

Την στιγμή εκείνη λοιπόν, και με την συνδρομή της ανυπόμονης νεαράς φοιτήτριας της φιλοσοφικής, αφού όταν έβγαλε το πορτοφόλι της να πληρώσει αποκαλύφθηκε η φοιτητική της ταυτότητα, ένα χαμόγελο έσκασε στα χείλη μου.Αυτό το τυχαίο γεγονός μου θύμισε πως εκείνη τη μέρα θα μάθαινα αν θα ξαναγινόμουν φοιτητής.

Φυσικά και δεν περίμενα να έχω περάσει στο τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού αφού πρέπει να ήταν η 5η φορά που έκανα αίτηση.Επειδή όμως όπως πάντα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κοίταξα στην αντίστοιχη ιστοσελίδα και διαπίστωσα πως το όνομά μου ήταν ανάμεσα στους τυχερούς μελλοντικούς φοιτητές.

Η χαρά που ένιωσα ήταν το ίδιο δυνατή με την πρώτη φορά που πέρασα στην Φαρμακευτική και τολμώ να πω πιο πλήρης και πιο ολοκληρωμένη αφού τώρα ήταν σίγουρα συνειδητή επιλογή μακριά από το άγχος της επαγγελματικής αποκατάστασης.

Θα μπορούσε κανείς εύλογα να αναρωτηθεί, μα είναι ανάγκη να σπουδάσεις κάτι για να το μάθεις;H αλήθεια είναι πως όχι δεν είναι απαραίτητο να εγγραφείς σε κάποιο πανεπιστημιακό τμήμα για να εντρυφήσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο δεδομένου ότι οι δυνατότητες που παρέχονται σήμερα κυρίως μέσω του internet είναι πολλές.Ωστόσο όμως η έλλειψη χρόνου και η καθημερινή κούραση με καθιστούν πολλές φορές αναβλητικό ως προς την ανάγκη μου να διαβάσω άλλα πράγματα ξένα με την επαγγελματική μου ασχολία.Έτσι λοιπόν, η εισαγωγή μου στο τμήμα του ΕΑΠ θα λειτουργήσει αναγκαστικά και ως μέσο πίεσης(αφού θα πρέπει να δίνω εξετάσεις)προκειμένου να ξεκλέβω χρόνο από άλλα πράγματα ανούσια πολλές φορές, ώστε και να είμαι συνεπής στις νέες μου φοιτητικές υποχρεώσεις αλλά κυρίως στο να μελετήσω πιο σοβαρά κάτι που πάντα με ενδιέφερε.

Προσμένω την 1η Οκτωβρίου(ημέρα έναρξης των σπουδών μου)με την ίδια λαχτάρα και αγωνία των 18 ετών που ξεκινούσα την φοιτητική ζωή στα έδρανα του πανεπιστημίου..