Όταν τον Οκτώβρη του 2010 ξεκίνησαν οι πρόβες της θεατρικής ομάδας μας με την ευφάνταστη ονομασία ''Ψυχής Ίαμα'' δεν μπορούσα καν να διανοηθώ τον εθισμό και την εξάρτηση που θα μου δημιουργούσε το θέατρο.
Αθεράπευτος σινεφίλ από τα παιδικά μου χρόνια πάντα πίστευα πως η τέχνη του κινηματογράφου υπερβαίνει την αντίστοιχη του θεάτρου και για να είμαι πιο δίκαιος με συγκινούσε περισσότερο η παρακολούθηση μιας κινηματογραφικής ταινίας.
Το 2010 αποδείχθηκε πως δεν πρέπει να είσαι απόλυτος ούτε καν στα hobby σου, γιατί πολύ απλά η συμμετοχή μου στην θεατρική ομάδα των φαρμακοποιών ανέτρεψε την εικόνα που είχα στο μυαλό μου για το θέατρο και με έκανε να το αγαπήσω τόσο πολύ που αγγίζει πλέον τα όρια της εμμονής.
Η προσπάθεια να υποδυθείς ένα χαρακτήρα που δεν είναι ο εαυτός σου είναι μαγική και ταυτόχρονα ιδιαίτερα θεραπευτική.Και φυσικά πως θα μπορούσα να μην αναφέρω την μαγεία όλης της διαδρομής από τις πρόβες, την κουβεντούλα στα διαλείμματα, τα μεζεδάκια και τα τσιπουράκια που πολλές φορές ξεπερνούσαν και τα όρια....ένα ταξίδι η κάθε πρόβα, μια βουτιά στα άδυτα της ψυχής...
Κάθε παράσταση μοναδική ακριβώς επειδή είναι ζωντανή, ξεχνώντας τα πάντα, διαγράφοντας προσωρινά την πρότερη ζωή σου μεταμορφώνεσαι και ταυτόχρονα λυτρώνεσαι από φόβους, ανασφάλειες, ασημαντότητες...
Αύριο η αυλαία πέφτει...6 παραστάσεις που με ταξίδεψαν και με βοήθησαν να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον εαυτό μου....να συνειδητοποιήσω πως τα όνειρα δεν τελειώνουν ποτέ...
Ένα απέραντο ευχαριστώ στους συναδέλφους και συναγωνιστές Μανώλη Μαυρολέων, Αρσένη Αθανασίου, Φλωρέττα Μαργιώλη, Βασίλη Παπαπέτρου, Ελίνα Καραμπινίδη, Παναγιώτη Μαραβέλια, Τάσο Παππά, Ηλία Καϊναδά, Έφη Καλλέργη, Τόνια Καμπανάρου, Ματίλντα Κοτζιά, Ελένη Κωστοπούλου, Γιώργο Παπαδημητρίου, Γιώργο Γαβριήλ, Κλαίρη Παπαντωνάκου, Άννα Σωτηροπούλου, στο μικρό μας τετράποδο, τον Μπενίνι, στην σκηνοθέτη μας Τόνια Μάνεση που μεταμόρφωσε τον ακατέργαστο πηλό σε κομψοτέχνημα αλλά και την γυναικούλα μου που στάθηκε πλάϊ μου και σε αυτή την ''τρέλα'' μου...
