Κ.Κ.

Σε γνώρισα μέσα από τις δουλειές σου στην ομάδα εδάφους και είχα πραγματικά εκπλαγεί από την καινούρια ερμηνευτική προσέγγιση που πρότεινες αλλά και από τη νέα εικαστική αντίληψη που καθιέρωνες στον σύγχρονο χορό.Τι να πρωτοθυμηθώ...την ''Ανθρώπινη Δίψα'', το ''Για πάντα'', την ''Μήδεια''...τίμιες παραγωγές, εικαστικά καινοτόμες φτιαγμένες με συνέπεια και ειλικρίνεια, τιμώντας το κοινό που επέλεγε να σε δει, αυτό το μικρό σχετικά κοινό που είχε επιλέξει συνειδητά να σε ακολουθεί πιστά σε κάθε σου βήμα.

Ακόμα κι όταν έγινες ευρέως γνωστός μέσα από την δουλειά σου για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, το κοινό που ήδη σε ήξερε από πρίν, σε θαύμασε για μια ακόμη φορά γιατί πολύ απλά είχες καταφέρει να δώσεις το γνώριμο καλλιτεχνικό στίγμα σου σε μια μαζική, παγκόσμιας εμβέλειας εκδήλωση, αυτή της τελετής έναρξης.Ακόμα και το ''2'' που ακολούθησε και για το οποίο κατηγορήθηκες από μια μερίδα κοινού για την homoerotic προσέγγισή σου δεν με άφησε αδιάφορο.Η ανανεωμένη ''Μήδεια'' με συγκλόνισε ακόμα κι αν εξαρχής διαφωνούσα με την επιλογή του Παλλάς για την παρουσίαση της δουλειάς σου.

Θύμωσα και μπορώ να πώ πως στενοχωρήθηκα όμως ύστερα από την παράσταση ''Κ.Κ.'' που είδα χθές(ξανά στο Παλλάς).Μελοποιημένα 13 ποιήματα του Κωσταντίνου Καβάφη από την Λένα Πλάτωνος συνοδευόμενα από videos που επέλεξες και επιμελήθηκες από το προσωπικό σου αρχείο(αν θυμάμαι καλά).

Σίγουρα δεν ενθουσιάστηκα, αποδέχομαι όμως ότι κάθε δημιουργός επιθυμεί να πειραματιστεί δοκιμάζοντας νέα πράγματα αφού ο πειραματισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας.Ακόμα κι αν δεν πετύχει το πείραμα είναι θεμιτό και καλώς συμβαίνει.

Ωστόσο θεωρώ πως κάθε δουλειά δεν ταιριάζει να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε χώρο.Και εδώ θύμωσα, γιατί η επιλογή του Παλλάς για την παρουσίαση αυτής της δουλειάς, ήταν εντελώς ακατάλληλη.

Ακατάλληλη γιατί το Παλλάς είναι ο απόλυτος ''αστικός'' χώρος που κάθε κυρία του Κολωνακίου επιλέγει για να δει και να την δούν ανεξάρτητα από την παράσταση που ανεβαίνει κάθε φορά.Είναι ο απόλυτος χώρος της αθηναϊκής μπουρζουαζίας.

Φίλε Δημήτρη Παπαϊωάννου επέλεξες το Παλλάς για την 40λεπτη ''πειραματική'' παραγωγή σου γνωρίζοντας(και είμαι βέβαιος για αυτό)πως δεν ταιριάζει στο ύφος της παράστασης.Πιστεύω επίσης πως γνώριζες πως θα γεμίσεις το τεράστιο Παλλάς αφού η φήμη του ονόματός σου είναι πια τόσο ισχυρή(και καλώς είναι)ώστε κάθε δουλειά σου να θεωρείται καλλιτεχνικό γεγονός(και καλώς συμβαίνει).Και για μένα αυτό σε λαϊκά ελληνικά ονομάζεται ''αρπαχτή''.Και η ''αρπαχτή'' δεν ταιριάζει σε ένα δημιουργό που θέλει να σέβεται το κοινό του.Μια καλλιτεχνική δημιουργία μπορεί να είναι απλά καλή ή κακή, δεν πρέπει όμως να δίνει την αίσθηση του ξεπουλήματος των ιδανικών.

Είμαι βέβαιος πως η Λένα Πλάτωνος θα διαφώνησε ως προς την επιλογή του χώρου.

(μια καλοπροαίρετη κριτική ματιά από έναν ετεροφυλόφιλο εραστή της τέχνης)