30 Αυγ 2010

θάλασσα

...ακαταμάχητη η έλξη της θάλασσας...

σχεδόν ισοπεδωτική των αρνητικών σκέψεων, την μνήμη διαδέχεται η λήθη έστω και προσωρινά...

γαληνεύεις, αφήνεσαι, ταξιδεύεις μαζί της...

λυτρωτική εντέλει η γοητεία της...

2 σχόλια:

Unknown είπε...

και χανεσαι στο χρωμα της,κι αφηνεσαι στη νιοβη της και σβηνεις τα ονειρα σου σε χρωματα μαβια κι απανω σου θα πλεουν μεγαλες αρματιες μα πισω θα γυρνανε καποιες απο τις μισες.εγω ομως θα ζω και θα ελπιζω για εκεινη την ημερα που η ληθη θα σκορπα φτερουγισματα του ανεμου ..

efthimis papaefthimiou είπε...

....απ'οτι βλέπω με ξεπερνάς.....