...ύστερα από ατέλειωτες ώρες παρακολούθησης ταινιών σινεφίλ και έχοντας δει ένα πολύ μεγάλο μέρος της φιλμογραφίας παγκόσμιων σκηνοθετών-δημιουργών αποφάσισα να κάνω μια "στροφή" στις επιλογές μου.Λίγο η προτροπή των φίλων , λίγο η περιέργεια , λίγο η δική μου διάθεση που άλλαξε το τελευταίο διάστημα ήταν μερικοί από τους βασικούς λόγους που με οδήγησαν σε όλη αυτή την κατάσταση που λέγεται ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΕΙΡΑ!!.
Στην αρχή ήταν η σειρά LOST που με καθήλωσε όχι μόνο στον καναπέ του σπιτιού μου αλλά και στον καναπέ του ξενοδοχείου των χειμερινών διακοπών μου , στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου περιμένοντας την πτήση της επιστροφής ακόμη και στην παραλία το καλοκαίρι να χαζεύω με τις ώρες μπροστά από το portable dvd player τα "ολόφρεσκα" επεισόδια που κάποιοι φίλοι "κατέβασαν" από το διαδίκτυο προκειμένου να τα δω γρηγορότερα από τους άλλους ώστε και να ικανοποιήσω την περιέργεια μου για το τι θα γίνει μετά αλλά και για να κοκορεύομαι στους υπόλοιπους ότι ξέρω πλέον τι θα γίνει μετά..
Και όπως φεύγανε οι εποχές έτσι φεύγανε και τα season του lost...
Ακολούθησαν και άλλες σειρές..ήρθε μετά το PRISON BREAK... το CSI... το NIP/TUCK και τελευταία το SIX FEET UNDER..
Άρχιζα να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με καθηλώνει σε όλες αυτές τις σειρές που για πολλούς κουλτουριάρηδες θεωρούνται τηλεοπτκά σκουπίδια.Σίγουρα μια τέτοια σειρά δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει το βάθος μιας ταινίας του bergman ή του kurosawa όμως χρειάζεται στην τόσο μικρή ζωή μας τελικά τόσο βάθος;
Καλό είναι να μην είμαστε αφοριστικοί, ειδικά για όλες αυτές τις προαναφερθείσες σειρές που αν μη τι άλλο έχουν χαρακτήρες τόσο καλά συγκροτημένους που ελάχιστοι (αν όχι κανένας) έλληνας σκηνοθέτης δεν έχει καταφέρει να πλάσει τόσο ολοκληρωμένα και αρμονικά είτε σε ελληνικό σήριαλ είτε σε ταινία.
Ωστόσο χρειάζεται ένα μέτρο...και χάριν αυτού του μέτρου σταματώ εδώ γιατί μόλις παρέλαβα τα ακυκλοφόρητα στην Ελλάδα ακόμη επεισόδια του NIP/TUCK...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου